Regelmatig zie ik het voorbij komen, de uitdaging om uit je comfortzone te stappen en te gaan kijken waar ‘the magic happens’.
Als volwassene denk ik: lekker doen! Als je je hier tenminste prettig bij voelt! Maar voor een kind… Nee!
Comfort betekent (volgens encyclo.nl):
“een gevoel van gemak en bevrediging van lichamelijke behoeften, geheel vrij van pijn of angst”
En dit wil je dus wegnemen bij een kind wanneer je hem iets laat doen wat buiten zijn comfortzone valt? Dat lijkt mij niet de bedoeling en dit is naar mijn idee ook niet de manier om een kind te laten groeien.
Een kind hoort zich ten alle tijden veilig te voelen, wanneer dit niet het geval is, kan een kind zich niet ontwikkelen. De ontwikkeling blokkeert dan door bijvoorbeeld angst of onzekerheid.
Dus een kind bewust uit zijn comfortzone laten stappen, nee, daar kan ik me absoluut niet in vinden! Waar ik me wel in kan vinden is, in bepaalde situaties, de comfortzone uitbreiden of verleggen. Hoe ik dat bedoel? Lees maar mee:
Mijn dochter is een echte muziekliefhebber. Ze danst en zingt de hele dag. Dat deed ze al als peutertje, nee, als baby! Heerlijk om te zien! Dat heeft ze van haar moeder, haha! We gingen wel eens naar de ‘Muziekfabriek’ in het cultureel centrum in Goirle. Daar stond een band op te treden met allerlei muziekinstrumentjes voor op het podium, speciaal voor de kinderen die graag mee wilden doen. Ik zag aan de ogen van mijn dochter dat ze niets liever wilde, maar ook dat ze het ontzettend spannend vond!
Nu had ik ervoor kunnen kiezen om haar op te pakken, ze was tenslotte pas 1,5 jaar, op het podium te zetten met een muziekinstrument om vervolgens weer op afstand te gaan staan om een foto of filmpje te maken. Maar wat had ik dan bereikt? Waarschijnlijk een huilend kind, overweldigd door al het geluid en het feit dat ik haar daar alleen achter liet, met als gevolg dat ze dat dus echt nooit meer wil!
Ik koos er voor om haar lekker veilig dicht bij me te houden. Eerst op een afstandje van het podium en steeds een stapje dichterbij. Samen een muziekinstrumentje pakken en weer een stapje terug doen om het overzicht te houden en muziek te maken. Vervolgens weer een stapje dichterbij en samen op het podium gaan zitten, veilig bij mama op schoot. Daarna was het eigenlijk zo bekeken, ze ging staan om een ander instrumentje te pakken en wilde niet meer weg! De volgende keer dat we binnen kwamen bleef ze weer bij me staan, maar al snel liep ze helemaal alleen naar het podium om een muziekinstrumentje te pakken en op het podium haar show te stelen! Heerlijk toch!
Op deze manier heb ik de comfortzone van mijn dochter uitgebreid of verlegd van mijn armen naar het podium. En ja, hier sta ik wel achter.
Op mijn eigen manier heb ik ook mijn comfortzone verlegd, hoewel ik er wel een stapje uit gezet heb. 10 jaar geleden ben ik 3 maanden alleen door Australië gereisd. Het was een droom, mijn allergrootste droom! Het was in eerste instantie ontzettend uit m’n comfortzone, maar een grote wens, dus ik was enorm bereid om te gaan kijken ‘where the magic happens’. Maar toen was ik al 28, dus wist ik wel waar ik aan begon en wat me te wachten stond. Ook kon ik bedenken wat ik zou doen als het me teveel werd (een ticket terug regelen) en kon ik keuzes maken op een moment dat ik even teveel uit m’n comfortzone ‘moest’ (bijvoorbeeld toen ik in een hostel sliep waar ik me absoluut niet prettig voelde -> een ander hostel zoeken).
Dit kan een kind nog niet, die heeft daar begeleiding bij nodig en niet een ‘schop onder zijn kont’ uit zijn veilige omgeving. Dus wil je je kind helpen om stapjes te zetten, om zijn comfortzone te verleggen om te kijken waar ‘the magic happens’? De volgende stappen kunnen je hierbij helpen:
Vind je het lastig om dit bij je kind te voelen of om dit met hem/haar te bespreken omdat je kind misschien nog te klein is? Bel of mail me! Dan denk ik met je mee!